กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
คุณหมอจิตเวชแนะขั้นตอนเลี้ยงสัตว์ในบ้าน
สัตว์เลี้ยงเป็นส่วนหนึ่งที่บ่มเพาะนิสัยอ่อนโยนให้แก่เด็ก แต่ผู้ปกครองบางคนอาจแอบกังวลใจ วันนี้ลองมาฟังคำแนะนำของคุณหมอจิตเวช เพื่อคลายข้อข้องใจในการมีสัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะแมวอยู่ในบ้าน
"หมอโจ-ผศ.ดร.ณัทธร ทิพยรัตน์เสถียร" แห่งภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้แนะนำว่า ตามหลักจิตวิทยา มนุษย์ชอบสัมผัสที่อ่อนโยน เพราะถูกซึมซับมาจากตอนเป็นเด็กเล็ก ตั้งแต่ได้กอดแม่แล้วอบอุ่น ได้กอดตุ๊กตานิ่มๆ แล้วอุ่นใจ รวมถึงการได้สัมผัสสัตว์เลี้ยงขนฟูนุ่ม ดังนั้น เด็กที่เติบโตในบ้านที่มีสัตว์เลี้ยงจะมีความอ่อนโยน ให้ความสำคัญกับการอยู่เป็นครอบครัวและไม่รู้สึกว้าเหว่ เว้นแต่เด็กมีอาการแพ้ขนสัตว์ หรือโปรตีนในน้ำลายสัตว์ก็จะทำให้เด็กเจ็บป่วยได้ พ่อแม่จึงต้องคอยระวังเรื่องสุขภาพ และสร้างวินัยในการเลี้ยงดูสัตว์เลี้ยงกับเด็กมากเป็นพิเศษ
คุณหมอโจ อธิบายต่อว่า สำหรับเด็กวัยแรกเกิด เด็กวัยนี้ยังไม่สามารถดูแลตัวเองและสิ่งมีชีวิตอื่นๆได้ จึงควรแยกเลี้ยงเด็กและสัตว์เลี้ยงคนละที่ก่อน ในกรณีที่เลี้ยงแมว ควรพาสัตว์เลี้ยงไปพบสัตวแพทย์ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าปราศจากเชื้อโรค ฉีดวัคซีนให้ครบ และพาเด็กไปตรวจภูมิคุ้มกัน โดยคอยสังเกตอาการเด็กด้วยว่า แพ้ขนและโปรตีนในน้ำลายแมวหรือไม่ จากนั้นค่อยๆพาเด็กและสัตว์เลี้ยงมาปรับตัวเข้าหากันโดยมีผู้ปกครองดูแลอย่างใกล้ชิด
เริ่มสอนด้วยการจับมือเด็กให้สัมผัสตัวสัตว์เลี้ยงเบาๆ ให้จดจำความอ่อนโยนในการสัมผัส และคอยอธิบายพฤติกรรมต่างๆของสัตว์เลี้ยง เช่น ในบางอารมณ์ที่แมวอยากอยู่อย่างสันโดษ ไม่ยอมให้จับก็ต้องบอกว่าตอนนี้น้องแมวอารมณ์ไม่ดี ไม่ควรไปบังคับหรือกระทำรุนแรงกลับ เมื่อเกิดความผูกพัน เด็กจะแยกแยะ ได้เองว่า ช่วงไหนควรเล่นด้วย และปฏิบัติต่อสัตว์เลี้ยงด้วยความอ่อนโยน เด็ก 4 ขวบขึ้นไป เป็นวัยที่เด็กเริ่มเข้าใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวแล้ว ในบ้านที่ไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง เด็กอาจเริ่มขอเลี้ยงสัตว์ที่ตัวเองสนใจ
ซึ่งพ่อแม่มีหน้าที่ต้องทำความเข้าใจกับลูกก่อนว่า การเลี้ยงสัตว์ไม่เหมือนการเล่นของเล่น เด็กต้องพร้อมดูแลในระยะยาวเหมือนกับพ่อแม่ที่ดูแลลูก และถ้าจะเลี้ยงต้องรู้จักรับผิดชอบ เช่น เด็กเล็กอาจเริ่มฝึกให้อาหารสัตว์เลี้ยงเป็นเวลา ในวัยประถมก็ฝึกให้เก็บมูลสัตว์ อาบน้ำ และทำความสะอาดที่อยู่อาศัยของสัตว์เลี้ยง นับเป็นโอกาสฝึกให้เด็กมีวินัยในการรักษาความสะอาด และมีความรับผิดชอบเมื่อโตขึ้นด้วย
"หมอโจ-ผศ.ดร.ณัทธร ทิพยรัตน์เสถียร" แห่งภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้แนะนำว่า ตามหลักจิตวิทยา มนุษย์ชอบสัมผัสที่อ่อนโยน เพราะถูกซึมซับมาจากตอนเป็นเด็กเล็ก ตั้งแต่ได้กอดแม่แล้วอบอุ่น ได้กอดตุ๊กตานิ่มๆ แล้วอุ่นใจ รวมถึงการได้สัมผัสสัตว์เลี้ยงขนฟูนุ่ม ดังนั้น เด็กที่เติบโตในบ้านที่มีสัตว์เลี้ยงจะมีความอ่อนโยน ให้ความสำคัญกับการอยู่เป็นครอบครัวและไม่รู้สึกว้าเหว่ เว้นแต่เด็กมีอาการแพ้ขนสัตว์ หรือโปรตีนในน้ำลายสัตว์ก็จะทำให้เด็กเจ็บป่วยได้ พ่อแม่จึงต้องคอยระวังเรื่องสุขภาพ และสร้างวินัยในการเลี้ยงดูสัตว์เลี้ยงกับเด็กมากเป็นพิเศษ
คุณหมอโจ อธิบายต่อว่า สำหรับเด็กวัยแรกเกิด เด็กวัยนี้ยังไม่สามารถดูแลตัวเองและสิ่งมีชีวิตอื่นๆได้ จึงควรแยกเลี้ยงเด็กและสัตว์เลี้ยงคนละที่ก่อน ในกรณีที่เลี้ยงแมว ควรพาสัตว์เลี้ยงไปพบสัตวแพทย์ เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าปราศจากเชื้อโรค ฉีดวัคซีนให้ครบ และพาเด็กไปตรวจภูมิคุ้มกัน โดยคอยสังเกตอาการเด็กด้วยว่า แพ้ขนและโปรตีนในน้ำลายแมวหรือไม่ จากนั้นค่อยๆพาเด็กและสัตว์เลี้ยงมาปรับตัวเข้าหากันโดยมีผู้ปกครองดูแลอย่างใกล้ชิด
เริ่มสอนด้วยการจับมือเด็กให้สัมผัสตัวสัตว์เลี้ยงเบาๆ ให้จดจำความอ่อนโยนในการสัมผัส และคอยอธิบายพฤติกรรมต่างๆของสัตว์เลี้ยง เช่น ในบางอารมณ์ที่แมวอยากอยู่อย่างสันโดษ ไม่ยอมให้จับก็ต้องบอกว่าตอนนี้น้องแมวอารมณ์ไม่ดี ไม่ควรไปบังคับหรือกระทำรุนแรงกลับ เมื่อเกิดความผูกพัน เด็กจะแยกแยะ ได้เองว่า ช่วงไหนควรเล่นด้วย และปฏิบัติต่อสัตว์เลี้ยงด้วยความอ่อนโยน เด็ก 4 ขวบขึ้นไป เป็นวัยที่เด็กเริ่มเข้าใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวแล้ว ในบ้านที่ไม่เคยมีสัตว์เลี้ยง เด็กอาจเริ่มขอเลี้ยงสัตว์ที่ตัวเองสนใจ
ซึ่งพ่อแม่มีหน้าที่ต้องทำความเข้าใจกับลูกก่อนว่า การเลี้ยงสัตว์ไม่เหมือนการเล่นของเล่น เด็กต้องพร้อมดูแลในระยะยาวเหมือนกับพ่อแม่ที่ดูแลลูก และถ้าจะเลี้ยงต้องรู้จักรับผิดชอบ เช่น เด็กเล็กอาจเริ่มฝึกให้อาหารสัตว์เลี้ยงเป็นเวลา ในวัยประถมก็ฝึกให้เก็บมูลสัตว์ อาบน้ำ และทำความสะอาดที่อยู่อาศัยของสัตว์เลี้ยง นับเป็นโอกาสฝึกให้เด็กมีวินัยในการรักษาความสะอาด และมีความรับผิดชอบเมื่อโตขึ้นด้วย
เครดิต :
ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
